Datum/Tijd
Date(s) - 02/04/2018 - 12/04/2018
Hele dag
Locatie
Sulaymaniyah, Caracosh. Kirkuk
Categorieën Geen Categorieën
28 augustus. De terugkeer naar Caracosh komt in een stroomversnelling. Het zijn nu al ruim
2000 families, die aan het opbouwen zijn geslagen. De lijdensweg van de Irakezen was lang. 1980 begonnen, tot nu. Twee generaties kennen niet anders dan overleven in oorlog, boycot, aanslagen, honger. Maar ook weten de generaties niet beter, dan dat samenwerken hun overleven is. In Caracosh was dat zichtbaar, er was blijdschap om het weer thuis zijn, er was samenwerken. En elkaar groeten, met blijde gezichten. Ook de moslimburen, ook de christelijke buren. En vooral vieren met Dolma, het eten voor feesten.
In het bisdom Kirkuk leeft het besef, dat de terugkerende mensen naar Caracosh en andere plaatsen wel een vorm van begeleiding nodig zullen hebben. Herinneren aan de jaren van samenwerken, waardoor Irak ondanks alles nooit in een burgeroorlog terechtkwam, dat is zo’n manier vanhoop geven. En er worden plannen ge-
maakt om af en toe echt stil te staan bij het moment: hoe ver zijn we gekomen, wat moet er nog?
In de drie jaar wachttijd hebben vrouwen opnieuw hun lokale kl
eding geborduurd. Die wordt met trots getoond. Op naar huis!
Vanuit Nederland, Utrecht, willen we dat ondersteunen. We plannen nu om na Pasen met een groep musici zo’n moment van hoop op minstens drie plaatsen te beleven, luister bij t
e zetten door internationale getuigen, en contacten te verstevigen.
We hopen wel met zijn allen dat Koerdistan zich intussen koest houdt. De mensen hebben echt verdient om nu een toekomst op te bouwen.